hello
World of Warships to największa wirtualna stocznia na świecie, a wiele z naszych okrętów faktycznie istniało. Seria Suchy dok przedstawia ich fascynujące historie.
W połowie lat 50. XX wieku Francja wycofała z eksploatacji osiem z dziewięciu swoich krążowników, które były na służbie jeszcze przed wojną. Republika nie miała jednak zamiaru zrezygnować z rozwoju tej klasy okrętów.
Plany rozwojowe francuskiej marynarki wojennej zakładały utworzenie kilku zespołów operacyjnych lotniskowców, w których skład miały wchodzić nowe krążowniki. Francuscy admirałowie chcieli do 1960 roku mieć sześć okrętów artyleryjskich tej klasy i taką samą liczbę krążowników wyspecjalizowanych w obronie przeciwlotniczej. Francuski budżet w pierwszych dekadach po wojnie pozwolił jednak zaledwie na dodanie do floty dwóch krążowników.
Pierwszy z nich, De Grasse, wszedł do służby w 1956 roku. Drugi okręt, którego budowę rozpoczęto w Breście w 1954 roku, projektowano z uwzględnieniem doświadczeń zdobytych przy budowie pierwszego okrętu i zwodowano w 1959. Otrzymał nazwę na cześć Jean-Baptiste’a Colberta, który pełnił funkcję ministra finansów za panowania Ludwika XIV. Jean-Baptiste Colbert był geniuszem swoich czasów i jest uznawany za twórcę zawodowej francuskiej marynarki wojennej.
Kadłub okrętu zaprojektowano z uwzględnieniem najnowocześniejszego, wysoce wydajnego napędu. Był znacznie potężniejszy od swoich poprzedników mimo mniejszych rozmiarów. Bez utraty prędkości krążownik mógł pochwalić się wyśmienitym zasięgiem podróży, co miało fundamentalne znaczenia podczas eskortowania lotniskowców.
W porównaniu do De Grasse Colbert miał mniejszą wyporność, lecz na jego pokładzie znalazło się to samo uzbrojenie artyleryjskie. Jego bateria główna składała się z ośmiu podwójnych stanowisk z uniwersalnymi działami kalibru 127 mm, model 1948. Zaprojektowano je we Francji na podstawie dział kalibru 130 mm pochodzących z potężnych, przedwojennych niszczycieli typu Le Hardi. W skład obrony przeciwlotniczej krótkiego zasięgu wchodziło dziesięć podwójnych, automatycznych dział Bofors kalibru 57 mm, model 1951. W tamtych czasach te szwedzkie działa przeciwlotnicze były nowoczesną bronią.
Rozbudowany radar krążownika i urządzenia radiowe wyprodukowano wyłącznie we Francji. Umożliwiały kontrolę nad zespołem operacyjnym lotniskowców i koordynację operacji desantowych z centrum informacji bojowej okrętu.
W latach 60. XX wieku Colbert służył głównie jako okręt flagowy Eskadry Śródziemnomorskiej Marynarki Francuskiej. Od 1970 do 1972 roku przechodził gruntowną modernizację. Zmieniono jego kształt, by mógł przenosić pociski rakietowe przeciwokrętowe i przeciwlotnicze; wymieniono również działa artyleryjskie i system radarów.
Krążownik rakietowy wycofano ze służby w 1991 roku. Przez następne 15 lat pełnił funkcję okrętu muzeum w Bordeaux. Utrzymanie takiego pływającego muzeum okazało się jednak zbyt kosztowne dla władz miasta. Od 2006 roku nie można było go dłużej zwiedzać, a 10 lat później został zezłomowany.
W naszej grze 
X Colbert otrzymał drugie życie.
ź: WoWsSpodobał się Wam ten film? Subskrybujcie nasz kanał, aby nie przegapić nowych odcinków!